در چشمانم تنها يي ام را پنهان مي کنم* * در دلم ، دلتنگي ام را** در سکوتم ، حرفهاي نگفته ام را در لبخندم ، غصه هايم را دل من چه خردسال است ، ساده مي نگرد ساده مي خندد ، ساده مي پوشد دل من از تبار ديوارهاي کاهگلي ست ساده مي افتد

خدایا میدونی حالم خوبه مگه نه؟

مگر نه اینکه من نیز چون تو تنهایم


پس مرا دریاب


و به سوی خویش بازگردان ،


دستان مهربانت را بگشا


که سخت نیازمند آرامش آغوشت هستم

گلی بودم در ایام جوانی
جوانی بودم نكردم زندگانی
گلی بودم چه وقت چیدنم بود
جوان بودم چه وقت مردنم بود

فکر تنهایی نباش ، تنهایی خودش تنهاست

تنهــــــــایی ام را دوســــــــــت دارم ....

بوی پــــاک نجـــابــــت میـــدهد...

بوی پــــاک صداقت میـــدهد

گـاهـی سـکــــــــــوت مـی آمـوزد :

دلم سوز تنهایی دارد صدایم می زند این خسته دل بس است آشفتگی 

به سراغ باغ ها ،گل ها و به سراغ دوستی باش

میخندم ان قدر می خندم که انگار نه انگار که غمی داشته ام می خندم از این که چه 

حرف بی ربطی

عميق ترين درد زندگي مردن نيست بلکه نداشتن کسي است که الفباي دوست داشتن را برايت تکرار کند

لبخند بزن بدون انتظار پاسخی از دنیا.....و بدان که روزی آنقدر شرمنده می شود که به جای پاسخ لبخند.....با تمام سازهایت می رقصد!!............

 باز یا بسته ...
چه فرق می کند؟
پنجره ... زخم ِ همیشگی ِ دیوار است.